Nationaliseer de prostitutie

In Nederland is in 2000 het bordeelverbod opgeheven. Prostitutie is legaal tenzij het om minderjarigen gaat en/of als er sprake is van dwang. Tegenover de legalisering staat dat er regels zijn gekomen waar seksexploitanten aan moeten voldoen. Het exploiteren van een (raam)bordeel kan alleen nog maar met een vergunning die door gemeenten wordt uitgegeven.

De wetgever hoopte met deze legalisering annex regulering dat de positie van prostituees zou verbeteren. Velen betwijfelen of dit is gelukt. Zoals het ministerie van veiligheid en justitie een aantal jaren geleden op basis van eigen onderzoek constateerde hebben de exploitanten van bordelen een onevenredig grote invloed op de betaling van prostituees. Bovendien richten gemeenten zich op de seksexploitanten, maar het blijkt dat ook in de vergunde sector nog steeds veel pooiers actief zijn. Kamerlid Gert-Jan Segers van de Christen Unie (CU) wil daarom een verbod op pooiers, zoals het Brabants Dagblad onlangs meldde. Volgens Segers zijn pooiers vaak mensenhandelaren, maar ontbreekt meestal het bewijs om er een zaak van te maken. Door pooierschap te verbieden is dit probleem opgelost.

Alleen is er dan een nieuw probleem: hoe bewijs je dat iemand een pooier is? Soms bestaat er een liefdesrelatie tussen een pooier en zijn prostituee. De vraag is dus: als een prostituee een vriend of een echtgenoot heeft, is die vriend of echtgenoot dan een pooier? Soms wel en soms niet. Het zal dus lastig te bewijzen zijn of iemand ‘echt’ een pooier is. Volgens de huidige wet moet justitie bewijzen dat een pooier een vrouw gedwongen heeft in de prostitutie te gaan, volgens de Segers-wet moet justitie bewijzen dat iemand een pooier is, in plaats van een vriend(in) of geliefde. De bewijslast lijkt nauwelijks te veranderen.

Er is echter een betere methode om de misstanden in de prostitutie te bestrijden. Alle bordelen die geëxploiteerd worden door private partijen, moeten worden overgedragen aan de overheid, i.c. de gemeenten. Prostituees mogen in deze overheidshuizen hun beroep uitoefenen, maar een pooier hebben ze daar niet bij nodig. Als de gemeenten zelf de bordelen exploiteren, zijn er uiteraard geen private seksexploitanten meer die gecontroleerd moeten worden. De gemeenten kunnen dan hun aandacht verleggen naar de activiteiten van pooiers. In de vergunde sector blijven die in het huidige systeem veelal buiten beeld.

Door de prostitutie geheel in de handen van de overheid te leggen wordt het voor justitie ook veel eenvoudiger om strafbare feiten vast te stellen en te bewijzen. Alle vormen van prostitutie die buiten de overheid om worden aangeboden zijn dan immers illegaal. Dus, iedereen die zich met deze activiteiten inlaat, inclusief aanbieders (waar onder pooiers) en klanten, is dan volgens de wet strafbaar. 
(Verschenen: 6 februari 2015)